Γεννήθηκε το 1861 στην Καλαμάτα^[2], όπου και ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση και καταγόταν από οικογένεια της Αβίας της Έξω Μάνης. Το 1878 εγγράφηκε στην φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου στην Αθήνα και μετά από τέσσερα χρόνια σπουδών αποφοίτησε το 1884 με άριστα. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία στα πανεπιστήμια του Βερολίνου και της Λειψίας και στο Πολυτεχνείο του Μονάχου όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1890. Επέστρεψε και το 1891 διορίστηκε υφηγητής και αργότερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο.^[2] Το 1884 διορίστηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο της Καλαμάτας και μετά από ένα χρόνο στην εμπορική σχολή της Χάλκης. Το 1895 διορίστηκε έφορος των αρχαιοτήτων και υπηρέτησε εκεί μέχρι που το 1910 διορίστηκε καθηγητής των ελληνικών γραμμάτων στην φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου στην Αθήνα, ενώ προηγουμένως είχε διδάξει εκεί ως υφηγητής για μια διετία. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του ελληνικού διδασκαλικού συλλόγου, πρόεδρος της επιτροπής του λαογραφικού αρχείου, σύμβουλος της εν Αθήναις αρχαιολογικής εταιρείας (1889-1914 και 1920-1925) και μέλος πολλών άλλων εταιρειών. Διενήργησε αρχαιολογικές ανασκαφές στο Γύθειο και στην Ελευσίνα (1894-1902). Υπήρξε μέλος της Επιτροπείας που το 1921 σύστηνε «νὰ καῶσι» τα αναγνωστικά που είχαν γραφτεί στη δημοτική γλώσσα.^[3] Δώρησε τη βιβλιοθήκη του στο Πανεπιστήμιο.^[2]

Απεβίωσε το 1922 στην Αθήνα.^[4]