Της νύχτας οι αρματωλοί και της αυγής οι κλέφτες

ολονυχτίς κουρσεύανε και την αυγή κοιμώνται,

κοιμώνται 'ς τα ψηλά βουνά και 'ς τους παχιούς τους ήσκιους.

Είχαν αρνιά και ψένανε, κριάρια σουβλισμένα,

είχαν κ' ένα γλυκό κρασί από το μοναστήρι,

είχαν και σκλάβα νέμορφη και τους κερνάει και πίνουν.

"Κέρνα μας, σκλάβα, κέρνα μας γεμάτα τα ποτήρια,

και κείνονε νοπού αγαπάς για διπλοκέρασέ τον,

και 'ς το δικό μου το γυαλί ρήξε σπειρί φαρμάκι,

για ναν το πίνω βράδυ αυγή, αυγή και μεσημέρι,

να κατακάτση ο σεβντάς, σεβντάς πού ‘χω για σένα"