Ανάθεμά τα, τα βουνά με το ζακόνι ’πό ’χουν,

το καλοκαίρι κίτρινα και το χειμώνα μαύρα,

και την πικρή την άνοιξη πολύ ροδαμισμένα.

Κανένας δεν τα χάρηκε μεσ’ 'ς τον απάνω κόσμο,

η κλεφτουριά τα χαίρεται και τα μικρά κλεφτόπλα.

Πηδάνε, παίζουν και γλεντάν και ρήνουν 'ς το σημάδι,

γυρίζουν και 'ς τη σούγλα τους τα παχουλά τα κριάρια,

‘πο ‘κεί οι Τούρκοι δεν πατάν, φοβούνται τα κλεφτόπλα