Πριν την επανάσταση της Αττικής οι Τούρκοι συνέλαβαν τους 10 προκρίτους των Αθηνών θέλοντας  να τους φονεύσουν και μάλιστα αξίζει αυτό να το πούμε, γιατί καμιά φορά είναι κάποιες μικρές στιγμές της ιστορίας που τις προσπερνάμε. Πήραν λοιπόν την απόφαση πριν την επανάσταση, γύρω στις 10-15 Απρίλη, να σφαγιάσουν μεγάλο τμήμα των Αθηναίων, των Ελλήνων. Ο καδής όμως τότε, ο δικαστής τους, δεν τους επέτρεψε για λόγους θρησκευτικούς να σφαγιαστούν οι Έλληνες πριν λίγο πριν την επανάσταση. Προέβαλε βέτο θα πούμε, δυο τρεις φορές και δεν επέτρεψε στους Τούρκους να σφαγιάσουν τους Έλληνες. Ήταν μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα. Και λέω εγώ πιθανόν χιλιάδες Έλληνες να είχαν σφαγιαστεί και να μην ήταν αυτή η εξέλιξη της Επανάστασης. Αυτό τον άνθρωπο, ας ήτανε Τούρκος, δεν έπρεπε κάποια στιγμή να τον γνωρίζουμε; Δεν πρέπει να υπάρχει ένας δρόμος του στην Αθήνα; Ας ήταν Τούρκος. Αυτός φρενάρισε τα γεγονότα και πιθανόν να υπήρχαν τεράστιες άλλες εξελίξεις. Έτσι μπορεί να φαίνεται ακραίο που λέω, αλλά υπάρχει και ο συναισθηματισμός μέσα σε αυτά τα πράγματα που πρέπει να αναγνωρίζουμε.