Ο μινωικός πολιτισμός ήταν ένας πολιτισμός της Εποχής του Χαλκού στο νησί της Κρήτης και σε άλλα νησιά του Αιγαίου, άνθισε από το 3000 π.Χ. έως 1450 π.Χ. Μετά από μια μακρά περίοδο παρακμής έληξε τελικά περίπου το 1100 π.Χ. Αντιπροσωπεύει τον πρώτο προηγμένο πολιτισμό της Ευρώπης, άφησε πίσω του μεγάλα οικοδομικά συγκροτήματα, εργαλεία, έργα τέχνης, συστήματα γραφής και ενα εκτεταμένο εμπορικό δίκτυο. ^[1] Ο πολιτισμός ανακαλύφθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα από τον αρχαιολόγου Άρθουρ Έβανς. Το όνομα "Μινωικό" προέρχεται από τον μυθικό βασιλιά Μίνωα και επινοήθηκε από τον Έβανς, ο οποίος συνέδεσε την Κνωσό με τον λαβύρινθο και τον Μινώταυρο. Ο μινωικός πολιτισμός έχει περιγραφεί ως ο πρώτος του επιπέδου του στην Ευρώπη, ^[2] και ο ιστορικός Will Durant χαρακτήρισε τον μινωικό πολιτισμό «τον πρώτο κρίκο στην ευρωπαϊκή αλυσίδα». ^[3]

Ο μινωικός πολιτισμός είναι αξιοσημείωτος για τα μεγάλα και περίτεχνα ανάκτορα του, ύψους έως και τεσσάρων ορόφων, με περίπλοκα υδραυλικά δίκτυα και τοιχογραφίες. Η Μινωική περίοδος χαρακτηρίζεται από εκτεταμένο εμπόριο μεταξύ των οικισμών στην Κρήτη, στο Αιγαίου και στην Μεσόγειο ιδιαίτερα στην Ανατολή. Μέσω των εμπόρων και των καλλιτεχνών τους, η πολιτιστική επιρροή των Μινωίων έφτασε πέρα απο την Κρήτη στις Κυκλάδες, στην Αίγυπτο, στην Κύπρο, στο Λεβάντε και στην Ανατολία. Μερικά από τα αξιολογότερα μινωικά έργα τέχνης σώζονται στην πόλη του Ακρωτηρίου στο νησί της Σαντορίνης, η οποία καταστράφηκε από τη έκρηξη του ηφαιστείου της.