Γεννήθηκε το 1875 στη Σύμη. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αγγλία. Διορίστηκε γυμνασιάρχης στο Παγκύπριο Γυμνάσιο της Λευκωσίας στην Κύπρο και σε Αίγιο και Αθήνα. Το 1925 διορίστηκε τακτικός καθηγητής νεότερης ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 1939 εξελέξη ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου αυτού. Μεταξύ 1935 και 1936 διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε επίσης, έπειτα από αναγνώριση του έργου του από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας (1912-1917), Διευθυντής της Ανωτάτης Εκπαίδευσης και Πρόεδρος του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου. Ήταν επίσης σύμβουλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας και της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών. Το 1925 είχε πάρει μέρος στις συζητήσεις της Συνθήκης των Βερσαλλιών αλλά και στο Λονδίνο, με σκοπό την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα. Μάλιστα, η Ακαδημία Αθηνών, του απένειμε αργυρό μετάλλιο για τις προσπάθειες που κατέβαλε για την ένωσε των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα. Στο έργο του συμπεριλαμβάνεται επίσης, η αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης στα Δωδεκάνησα μετά την προσάρτηση τους στην Ελλάδα. Απεβίωσε στην Αθήνα, στις 8 Μαρτίου 1950.