Ο Γεώργιος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στη Νάουσα το 1853 (η χρονολογία του θανάτου του δεν είναι γνωστή). Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και στη Γερμανία. Χρημάτισε διευθυντής των Ζαριφείων Διδασκαλείων της Φιλιππούπολης και της Εμπορικής Σχολής της Χάλκης, ενώ τρεις φορές διετέλεσε έφορος της Εθνικής Βιβλιοθήκης στην Αθήνα, μεταξύ των ετών 1890-1904. Από το 1905 έως το 1915 υπηρέτησε ως σύμβουλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Το συγγραφικό του έργο, φιλολογικό και ιστορικό, είναι πλούσιο και ανάμεσα στα συγγράμματα που εξέδωσε διακρίνονται τα: "Ομηρική θεολογία" (1876), "Ιστορία των Αθηνών από Χριστού γεννήσεως μέχρι του έτους 1821" (1887), "Πλατωνικοί Διάλογοι" (1888), "Τα αίτια της πτώσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας" (1891).