Ο Νικόλαος Κριεζώτης ήταν οπλαρχηγός στην Εύβοια, από τους διαπρεπέστερους της Ελληνικής Επανάστασης. Γεννήθηκε το 1785 στο ορεινό χωριό Βίρα (σημερινό Αργυρό) της επαρχίας Καρυστίας στην Εύβοια, και πέθανε το 1853 στη Σμύρνη, όπου κηδεύτηκε στο ναό της Αγίας Φωτεινής. Γονείς του ήταν ο Ισίδωρος και η Χρυσή Χαραχλιάνη και το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Χαραχλιάνης. Κατά την Επανάσταση πήρε το όνομα Κριεζώτης, από το χωριό Κριεζά της Εύβοιας, όπου διέμενε με την οικογένειά του όταν ήταν παιδί. Υπέγραφε πάντα ως Γκριτζιώτης. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Δεν έτυχε καμιάς μορφώσεως.

Στην Εύβοια κατατάχτηκε στο σώμα του Αγγελή Γοβιού και πήρε το βάπτισμα του πυρός στην περιοχή Βρυσάκια, το καλοκαίρι του 1821, όπου κατά τη διάρκεια της μάχης έδειξε τόση ανδρεία, ώστε ο Αλέξανδρος Κριεζής τον έκανε οπλαρχηγό με 300 στρατιώτες.  Το 1825 πολέμησε στις σημαντικότερες μάχες της Ανατολικής Στερεάς υπό την ηγεσία του Καραϊσκάκη. Στα τέλη της χρονιάς αυτής μαζί με άλλους οπλαρχηγούς οργάνωσαν εκστρατεία στο Λίβανο για να βοηθήσουν τον εμίρη Μπεσίρ και να παρακινήσουν τους χριστιανούς της Συρίας να επαναστατήσουν κατά των Τούρκων. Από τότε που αποφασίστηκε η δημιουργία ισχυρού στρατοπέδου στην Ανατολική Στερεά στρατοπέδευσε στην Ελευσίνα και υπό την αρχηγία του Καραϊσκάκη πήρε μέρος σε όλες σχεδόν τις μάχες που έγιναν στην Αττική από τον Ιούνιο του 1826. Μετά το θάνατο του Γκούρα, ύστερα από πρόταση του Καραϊσκάκη, ανέλαβε την οργάνωση της άμυνας της Ακρόπολης, στην οποία παρέμεινε μέχρι την αναγκαστική παράδοσή της, εξαιτίας της αποτυχημένης προσπάθειας του Φαβιέρου να λύσει την πολιορκία, και του θανάτου του Καραϊσκάκη.