Η μάχη της Πέτρας που έγινε στις 12 Σεπτεμβρίου του 1829 μεταξύ των Ελλήνων, κάτω από τις διαταγές του Δημητρίου Υψηλάντη και των Τουρκαλβανών, κάτω από τις διαταγές του Ασλάν Μπέη, θεωρείται η τελευταία μάχη του αγώνα. Οι Τούρκοι ηττήθηκαν και αναγκάστηκαν να προσφύγουν σε συμφωνίες για να τους αφήσουν οι Έλληνες να περάσουν προς βορρά και να μην επανέλθουν ποτέ πια στην Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο. Η συμβολή σε αυτή τη μάχη του Πεντακοσιάρχου Γεωργίου Σκουρτανιώτη και των ανδρών του, ήταν καθοριστική. Ο προμαχώνας του δέχτηκε την κύρια επίθεση του εχθρού όπως και αδιάκοπους κανονιοβολισμούς από 4 κανόνια των Οθωμανών και άντεξε, με την βοήθεια αργότερα και άλλων οπλαρχηγών που έσπευσαν στο σημείο για να συνδράμουν τον Γεώργιο Σκουρτανιώτη. Σε αυτήν την μάχη διακρίθηκαν ο σωματάρχης Κριεζώτης, ο Μαμούρης, ο Σπυρομίλιος, ο Σκουρτανιώτης, ο Δυοβουνιώτης με την χιλιαρχία του και άλλοι. Σύμφωνα με την αναφορά του Υψηλάντη προς τον Καποδίστρια, οι Έλληνες είχαν 3 νεκρούς και 12 τραυματίες.