Ο Διονύσιος Βούρβαχης (γαλ: Constantin Denis Bourbaki) ήταν Έλληνας αξιωματικός του γαλλικού στρατού και αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε το 1787 στην Κεφαλονιά. Ο πατέρας του Σωτήριος Βούρβαχης υπήρξε πιστός φίλος του Ναπολέοντα Α΄, προσφέροντάς του σημαντικές υπηρεσίες κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης της οικογένειας στη Μασσαλία. Όταν ο Σ. Βούρβαχης πέθανε (1806), ο Ναπολέων Α΄, προστατεύοντας τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, εισήγαγε στη στρατιωτική σχολή του Φοντενεμπλό το νεαρό Διονύσιο. Ο τελευταίος, ανατραφείς πλήρως στη Γαλλία, ακολούθησε σημαντική στρατιωτική καριέρα συμμετέχοντας με τον γαλλικό στρατό το διάστημα 1805 – 1815 σε πολεμικές επιχειρήσεις σε Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία στα πλαίσια των ναπολεόντιων πολέμων. Ο ίδιος προσέφερε σημαντική βοήθεια στο Ναπολέοντα. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του συνταγματάρχη ιππικού. 

Στα τέλη του 1826 ο Βούρβαχης έφτασε στην εξεγερμένη Ελλάδα και με την άδεια της κυβέρνησης συγκρότησε, με δικά του χρήματα αλλά και με τάγμα δύναμης 800 – 1000 ανδρών. Έπειτα, κατά τις τελευταίες μέρες του 1826 αποβιβάστηκε στο Λουτράκι με στόχο την ενίσχυση του Καραϊσκάκη μετά όμως από εντολές της κυβέρνησης κινήθηκε προς την Ελευσίνα όπου βρισκόταν ο Βάσος Μαυροβουνιώτης. Εκεί, προσήλθε λίγες μέρες αργότερα και ο Παναγιώτης Νοταράς. Από την Ελευσίνα, ο Βούρβαχης και οι άλλοι δύο οπλαρχηγοί, με ενωμένες τις δυνάμεις τους κινήθηκαν προς το Μενίδι όπου στις 22 Ιανουαρίου επικράτησαν σε μάχη εναντίον των Οθωμανών. Στις 25 Ιανουαρίου, ο Βούρβαχης μαζί με τους Μαυροβουνιώτη, Νοταρά καθώς και με τους 3500 περίπου άνδρες τους κινήθηκαν προς το Καματερό. Εκεί, δύο μέρες μετά δέχτηκαν επίθεση από 2600 Οθωμανούς. Το απόσπασμα του Βούρβαχη, ευρισκόμενο στην πεδιάδα δέχτηκε μεγάλη πίεση με αποτέλεσμα να υποκύψει ενώ οι δυνάμεις των Μαυροβουνιώτη και Νοταρά που βάλλονταν από το εχθρικό πυροβολικό τράπηκαν σε φυγή. Από ελληνικής πλευράς σκοτώθηκαν πάνω από 300 άνδρες, μεταξύ των οποίων και ο Βούρβαχης , ο οποίος αποκεφαλίστηκε. Μάλιστα, το κεφάλι του στάλθηκε από τον Κιουταχή μαζί με άλλα λάφυρα ως τρόπαιο στον σουλτάνο Μαχμούτ Β'.