Ο Βαγγέλης Λιάπης (1914 - 2008) ήταν Έλληνας μελετητής και λαογράφος.

Βίος

Γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1914 στην Ελευσίνα. Είχε αρβανίτικη καταγωγή. Το 1932 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.^[1] Από το 1939 έως το 1940 υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό και πολέμησε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. Μετά τον πόλεμο, από τον Ιανουάριο έως το Μάρτιο του 1945 φυλακίστηκε εξ αιτίας φιλοκομμουνιστικών δραστηριοτήτων. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Ελευσίνα, όπου και απεβίωσε στις 12 Φεβρουαρίου 2008.^[1]

Έργα

Στη διάρκεια της ζωής του έγραψε 39 βιβλία,^[1] σχετικά με την λαογραφία της πατρίδας του Ελευσίνας, αλλά και τους Αρβανίτες γενικότερα. Το 1985 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δωδώνη, το βιβλίο του «Αρβανίτικο Μοιρολόγι» γραμμένο σε ελληνική και αλβανική γραφή, με αντικείμενο τα αρβανίτικα μοιρολόγια στον ελλαδικό χώρο, με επίκεντρο την Αττική.^[2] Το 1995 ο Σαλί Μπερίσα, τότε Πρόεδρος της Αλβανίας, του απένειμε μετάλλιο πρώτης τάξης του Τάγματος Naim Frashëri, για τις αλβανολογικές του μελέτες.^[1] Το 1997 έγινε επίτιμο μέλος της Αλβανικής Ακαδημίας Επιστημών.^[1]