Αρχές Νομεβρίου 1821, ο Μενιδιάτης οπλαρχηγός Αναστάσιος Λέκκας είχε στρατολογήσει 250 στρατιώτες προερχόμενους από το Χαλάνδρι, το Μαρούσι, το Μενίδι και τα Μεσόγεια. Αναμεσά τους βρισκόταν τα αδέρφια του Μήτρος και Γιώργος, οι Μενιδιάτες μπολουξ΄δες, Καπετάνιος και Κιούση, καθώς και οι Μεσογείτες του Γιάννη Ντάβαρη. Παράλληλα και οι Τούρκοι είχαν συγκεντρώσει ικανό αριθμό στρατιωτών άρτια εξοπλισμένων. Η συνάντηση συνέβη στο Χαλάνδρι. Οι Αθηναίοι ήταν μεν περισσότεροι αριθμητικά από τους Τούρκους αλλά υστερούσαν σε θέμα οπλισμού. Η μάχη ήταν σκληρή. Παρ όλα αυτά, αφήνοντας πίσω τριανταδύο νεκρούς,  οι Τούρκοι υποχώρησαν προς τις πύλες της πόλης και καταδιωκόμενοι έφτασαν ως στην Ακρόπολη και κλείστηκαν ξανά στο κάστρο. Από την πλευρά των Ελλήνων υπήρχε μονάχος ένας νεκρός και ένας αιχμάλωτος, ωστόσο ο αιχμάλωτος αυτός ήταν  ο οπλαρχηγός Αναστάσιος Λέκκας, ο οποίος θανατώθηκε βασανιστικά. Σε αντίποινα οι συγγενείς του πήραν τον μοναδικό Τούρκο αιχμάλωτο, τον σούβλισαν και τον έκαψαν. Η συγκεκριμένη κίνηση αμαύρωσε τον χαρακτήρα της νίκης.