Ο Κύριλλος Λιβέριος (ή Κωνσταντίνος Λιβέριος ή Λιβέριος Λιβερόπουλος), γεννήθηκε περίπου το 1785 στην Κοζίτσα (Αμπελακιώτισσα) ορεινής Ναυπακτίας. Προεπαναστατικά είχε ακολουθήσει σπουδές σε πανεπιστήμια της Ευρώπης (Würzburg, Λειψία, Ιένα, Γοττίγγη) και συγκαταλέγεται στους πρώτους υποτρόφους της Φιλομούσου Εταιρείας της Βιέννης. Μετά την έναρξη της Επανάστασης επέστρεψε στην Ελλάδα και εντάχθηκε αρχικά στον κύκλο του Δημήτριου Υψηλάντη και αργότερα του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Ορίστικε από τον Δ. Υψηλάντη αρχηγός των επαναστατών κατά την Πρώτη Πολιορκία της Ακρόπολης (Απρίλιος-Ιούνιος 1821). Τον Μάρτιο του 1823 εξελέγη πληρεξούσιος Αποκούρου και Βενέτικου στη Β΄ Εθνοσυνέλευση, ωστόσο δεν έλαβε μέρος στις εργασίες της. Το ίδιο έτος εξελέγη στο Β΄ Βουλευτικό και το 1824 στο Γ΄ Βουλευτικό, αντιπροσωπεύοντας την ίδια επαρχία και συμμετείχε σε πλήθος επιτροπών του Σώματος, σχετικών με την οργάνωση της παιδείας, των δικαστηρίων κ.ά. Τον Απρίλιο του 1826 ο Κύριλλος Λιβέριος συμμετείχε ως πληρεξούσιος Κραββάρων στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, από την οποία διορίστηκε στην επιτροπή για την αναθεώρηση του συντάγματος. Ένα χρόνο αργότερα συμμετείχε στη Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, ενώ προηγουμένως είχε λάβει μέρος στη Συνέλευση της Αίγινας. Τον Ιούνιο του 1827 εξελέγη βουλευτής και διορίστηκε μέλος επιτροπών για ζητήματα παιδείας και εσωτερικής διοίκησης. Μετά την άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια ο Κύριλλος Λιβέριος εξελέγη τελευταία φορά πληρεξούσιος Κραββάρων στη Δ΄ Εθνοσυνέλευση το 1829. Στη συνέχεια έλαβε δημόσιες θέσεις (υπάλληλος της Γραμματείας της Επικρατείας, διοικητής Καλαμάτας και Νησίου, έπαρχος Αίγινας κ.ά.) μέχρι το 1844, οπότε διορίστηκε διοικητής Φωκίδας. Απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1853 στο Μεσολόγγι.