Γεννήθηκε το 1780 ή 1785 στην Ιθάκη, ενώ η καταγωγή του ητάν από τον Μυστρά, από όπου η οικογένειά του αποχώρησε μετά τα Ορλωφικά το 1770. Ο Διονύσιος, βρέθηκε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας, την περίοδο 1818–19, όπου μυήθηκε στους κύκλους της Φιλικής Εταιρείας από τους Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο και Νικόλαο Σκουφά. 

Απεστάλη από τη Φιλική Εταιρεία στην Πελοπόννησο, όπου συνέβαλε στην κατήχηση ναυτικών και προεστών, ενώ αργότερα στην Κωνσταντινούπολη κατάστρωσε σχέδιο για την πυρπόληση του οθωμανικού στόλου, το οποίο όμως προδόθηκε και δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Αργότερα σχεδίασε τη δολοφονία του Φιλικού Κυριάκου Καμαρηνού μιας και αυτός θεωρήθηκε επικίνδυνος για την οργάνωση. Στο ξέσπασμα της Επανάστασης βρισκόταν στην Ελλάδα και συμμετείχε σε πολλές μάχες μέχρι το τέλος του Αγώνα. Μεταξύ αυτών έλαβε μέρος στις μάχες σε Τρίπολη, Δερβενάκια, Αθήνα αλλά και τη λοιπή Στερεά Ελλάδα. Διακρίθηκε κυρίως στην Πολιορκία της Ακροπόλεως όπου πολέμησε ως επικεφαλής σώματος Επτανησίων εναντίον του Κιουταχή. Μετά το τέλος της Επανάστασης και την απελευθέρωση τιμηθήκε για τη δράση του, ενώ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα υπήρξε μέλος επιτροπής για τα δικαιώματα των αγωνιστών. Ακόμη, του απονεμήθηκε ο τίτλος του Υποστράτηγου της Φάλαγγας. Πέθανε το 1861 στην Πάτρα. Πριν τον θάνατό του έγραψε μία σύντομη έκθεση σχετικά με την πολεμική του δράση, την οποία έστειλε στον Φώτιο Χρυσανθόπουλο και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Εβδομάδα το 1884.