Πρωτοκαπετάνιος των Μεσογείων Αττικής στην Ελληνική Επανάσταση και Πρόκριτος του χωριού Λιόπεσι (Παιανία). Γεννήθηκε στα (περ.) 1775-80 και καταγόταν από τη φάρα των αρβανιτών «Μπουζαλάδων» (αρβαν. «μπουζαλάς» = «χειλάς») Νταβαραίων. Ήταν γιός του Σταύρου Ντάβαρη και αδελφός του φιλικού πρόκριτου παπα-Νικολού Ντάβαρη, αντιπρόσωπου των Μεσογειτών στη δημογεροντία των Αθηνών. Από τον αδελφό του έμαθε ανάγνωση και γραφή, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στα 1819 τον διαδέχθηκε ως προεστός των Μεσογειτών στην αθηναϊκή δημογεροντία οπότε και ξεκίνησε τις διεργασίες για την προετοιμασία των Μεσογειτών στον αγώνα της Επανάστασης.

Ο Γιάννης Ντάβαρης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους «ξωτάρηδες» (χωρικούς) της Αττικής, πρόκριτος των Μεσογείων, που μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και πρωτοστάτησε στην προετοιμασία και την έναρξη του Αγώνα στην Αττική. Οι Μεσογείτες αποτελούσαν ξεχωριστό σώμα υπό την ηγεσία του, έλαβαν μέρος σε πολλά πολεμικά γεγονότα εντός και εκτός Αττικής και συνεισέφεραν, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στις πηγές, "εις πράγμα και μετρητά". Σημειώνονται ιδιαίτερα οι μάχες κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Ακρόπολης κατά του Ομέρ Βρυώνη και κατά του Κιουταχή, μεταγενέστερα. Ακόμη, οι εκστρατείες στον Μαραθώνα, στη Βοιωτία, στην Κάρυστο της Εύβοιας και σε πιο μακρινές περιοχές. Όσο ο καπετάνιος επιχειρούσε στην Αττική είχε συγκροτήσει μια μικρή εξοπλισμένη ομάδα σε κάθε Μεσογείτικο χωριό από έμπειρους μεσήλικες και ντόπιους αγωνιστές. Στα 1821 είχε ήδη στρατολογήσει ικανό σώμα ενόπλων και συμμετέχει ως πρωτοκαπετάνιος των χωριών της Αττικής - μαζί με τους οπλαρχηγούς Μελέτη Βασιλείου από τη Χασιά και Αναγνώστη Κιουρκατιώτη από το Μενίδι - στην απελευθέρωση των Αθηνών και την πρόσκαιρη πολιορκία της Ακρόπολης. Έκτοτε συνέχισε να μάχεται υπό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και Γιάννη Γκούρα και ύστερα από αγώνες και φονικές μάχες πολλών μηνών στην Αττική με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη, ο ηρωικός Ντάβαρης ευρίσκεται μαζί με άλλους δεκατρείς καπεταναίους πάνω στην Ακρόπολη, που παραδόθηκε τελικά στους έλληνες πολιορκητές στις 10 Ιουνίου 1822. Ο Γιάννης Ντάβαρης - πλέον αρκετά ηλικιωμένος – έχει παραδώσει την αρχηγία του μεσογείτικου πολεμικού σώματος στον συμπολεμιστή ανιψιό του Αναγνώστη Γιάννη Ντάβαρη, επίσης φημισμένο οπλαρχηγό της Αττικής και μετέπειτα βαθμοφόρο υπολοχαγό της φάλαγγας. Το 1827 ύστερα από την κυριαρχία του Κιουταχή στην Αττικοβοιωτία και την ανακατάληψη της Ακρόπολης από τους Τούρκους ο Γιάννης Ντάβαρης ακολούθησε τη φυγή των κατοίκων στα νησιά του Αργοσαρωνικού και πέθανε πριν το 1829.