Δημητρίου, Ιωάννης Σπ. (1910-1978) [Συγγραφέας]. Στρατιωτικό ημερολόγιο του Ιωάννου Σπ. Δημητρίου από τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41

  1. Έργο (αυτοτελές έργο)
  2. Βιβλιογραφικές πηγές για τα Καλύβια
  3. 1941
  4. Ελληνικά
  5. Ελλάδα -- Ιστορία -- Ελληνοϊταλικός πόλεμος, 1940-1941 -- Ημερολόγια
  6. Δημητρίου, Ιωάννης Σπ. (1910-1978)
  7. Βιβλιογραφικά έργα (Μονογραφίες)
  9. 2ος Παγκόσμιος πόλεμος, 1939-1945
  10. Αλβανία

    • ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΎΘΗΚΑ ΕΙΣ ΤΑΣ 25 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 1940, ΩΣ ΈΦΕΔΡΟΣ στρατιώτης εις το 34ον Σύνταγμα Πεζικού, 3ος Λόχος ειδικοτήτων, με Λοχαγό τον Στρούμπο και Συνταγματάρχη Διοικητή τον Τσιγκούνη, προς μετεκπαίδευσιν. Εκπαιδευτήκαμε περί τας 45 ημέρας. Εις τας 8 Οκτωβρίου το πρωΐ διετάχθημεν να παραδώσουμε τας λινάς στολάς και προμηθευτήκαμε όλοι με χειμερινά. Σε διάστημα ολίγων ωρών είμαστε όλοι έτοιμοι και παρατεταγμένοι εις το προαύλιο του Συντάγματος. Κατόπιν επιθεωρήσεως του Μεράρχου Δεμέστιχα
      αναχωρήσαμε εκ του Συντάγματος χωρίς να ξέρουμε που πάμε και για ποιόν σκοπόν. Μέσω των οδών Βασιλίσσης Σοφίας, Ηρώδου του Αττικού, Ακρόπολη, Ιερά οδός κατεβαίνουμε στο Ρουφ παραλαβόντες δύο
      ημερών τροφή. Στον δρόμο όλοι μας χαιρετούν και μας εύχονται χωρίς να ξέρουν ούτε αυτοί, ούτε εμείς που πάμε. Τέλος με ενθουσιασμό και συγκίνηση αναχωρούμε εις την 1μ.μ. από Ρούφ, χωρίς να μάθουμε ακόμη για πού και χωρίς να προλάβουμε να ειδοποιήσουμε τα σπίτια μας. 
      Έβαλαν όλους σε φορτηγά βαγόνια, συνωστίστηκε ο ένας απάνω στον άλλον. Σε λίγο αφήνουμε την ωραία Αθήνα προχωρώντας προς Τατόϊ, λίγο κατ’ ολίγον χάνεται και μόνο η Ακρόπολις φαίνεται, σβήνοντας
      όσο προχωρούμε μαζί με τον μαγεμένο κάμπο της Αττικής. Τέλος μαθαίνουμε ότι πάμε για την Χαλκίδα. Το ταξίδι ήταν ευχάριστο τραγουδώντας και απολαμβάνοντας τα ωραία τοπία φθάνουμε εις Σχηματάρι
      σταθμόν. Μετά 15λεπτον στάση αναχωρούμε και φθάνουμε το εσπέρας εις την ακτήν Χαλκίδας. Εδώ μας παρέλαβαν άλλοι αξιωματικοί και μας οδήγησαν δυτικά της Χαλκίδας διαβόντες το χωρίον Χάλια* (σημερινή
      Δροσιά)* εις απόστασιν 7χλμ. κατασκηνώσαμε σε ένα κατάφυτο μέρος από ελιές και αμπέλια Κοιμηθήκαμε στο ύπαιθρο κατάκοποι από την κούραση.

      (Απόσπασμα από το ημερολόγιο)

    • Οι σημειώσεις του Ι. Δημητρίου είναι πιο αποσπασματικές και περιστασιακές, γιατί όπως και ο ίδιος αναφέρει, έγραφε όποτε οι συνθήκες ήταν κατάλληλες για αυτό. Γιατί οι συνθήκες για αυτόν ήταν πολύ πιο
      δύσκολες μια και ήταν στην πρώτη γραμμή της μάχης.
      Ξεκινάει την αφήγησή του, όπως και ο Χρίστος Ν. Πέτρου-Μεσογείτης, με την επιστράτευσή του, που έγινε στις 25 Αυγούστου και μετά από μετεκπαίδευση περίπου 45 ημερών, αρχίζει στις 8 Οκτωβρίου η αναχώρησή τους «χωρίς όμως να ξέρουμε που πάμε και για ποιον σκοπόν», όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά αναφέρει. Κάνει παρέα με πολλούς Μεσογείτες αλλά και συγχωριανούς του τους οποίους και ονομαστικά αναφέρει (Β. Βασιλείου, Σωτήριο Κόλλια και Ευάγγελο Κόλλια, Ιωάννη Σιδέρη καθώς και τον Πέτρο Θ.Ν. Μιχάλη).
      Η κήρυξη του πολέμου τους βρίσκει στην Καλαμπάκα. «Μαθαίνουμε κατάπληκτοι ότι ή Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ελλάδος. Τίποτε δεν μας φόβισε όλα ξεχάστηκαν, το βράδυ μάλιστα χορέψαμε με μερικούς συναδέλφους, ίσως ήταν ο χορός του Ζαλόγγου…» όπως ο ίδιος αναφέρει.

      (Πρόλογος του Πέτρου I. Φιλίππου από την έκδοση του ημερολογίου από την Δημοτική Βιβλιοθήκη Καλυβίων)