Ο Ιωάννης (Γιαννάκης) Νοταράς ήταν αγωνιστής του 1821. Γεννήθηκε το 1805 στα Τρίκαλα Κορινθίας και ήταν γόνος της σημαντικής αρχοντικής οικογένειας των Νοταράδων. Πατέρας του ήταν ο πρόκριτος Σωτήρης Νοταράς και μητέρα του η Μαρία, αδελφή του Ανδρέα Ζαΐμη. Διακρινόταν για το παράστημά του και τη φυσική του παρουσία και ήταν γνωστός στο περιβάλλον του ως «αρχοντόπουλο». Είχε στοιχειώδη μόρφωση και στο ξεκίνημα της Επανάστασης, αν και πολύ νεαρός σε ηλικία, δημιούργησε δικό του στρατιωτικό σώμα αποτελούμενο από Μοραΐτες και Ρουμελιώτες, που ήταν και η πλειοψηφία των ανδρών του. Μάλιστα τα χρήματα για τη μισθοδοσία των στρατιωτών του προέρχονταν από τη δική του περιουσία.

Το 1824, σε ηλικία μόλις 19 ετών αναδείχτηκε στρατηγός των επαναστατικών δυνάμεων.  Συγκρότησε ξανά δικό του στρατό και τον Ιούλιο του 1825 πήρε μέρος στη δεύτερη πολιορκία της Πάτρας. Επίσης, απέκρουσε τα αιγυπτιακά στρατεύματα του Ιμπραήμ στην περιοχή της Μεσσηνίας. Το 1826 έγινε αιτία εμφύλιας διαμάχης στην Κορινθία ως αντίζηλος του εξαδέλφου του Παναγιώτη Νοταρά για το χέρι της Σοφίας Ρέντη, κόρης του προεστού Θεοχάρη Ρέντη. Αποτέλεσμα της αναταραχής αυτής ήταν η ολοκληρωτική καταστροφή του χωριού Σοφικού το Μάιο του 1826. Στα τέλη Ιανουαρίου του 1827 ως επικεφαλής σώματος 1.200 στρατιωτών προχώρησε στην Αττική, όπου υπό την ηγεσία του Γεώργιου Καραϊσκάκη και του Βρετανού φιλέλληνα Τόμας Γκόρντον συμμετείχε σε μάχες εναντίον του στρατού του Κιουταχή, ανάμεσα στις οποίες και στη μάχη της Καστέλας, μαζί με τον Ιωάννη Μακρυγιάννη και τον Κρητικό Δημήτριο Καλλέργη. Στη συγκεκριμένη μάχη πολέμησε έχοντας την ευθύνη του κέντρου της ελληνικής παράταξης. Σκοτώθηκε κατά την καταστροφική για τις επαναστατικές δυνάμεις μάχη του Ανάλατου την 24η Απριλίου του 1827.