Στις 27 Ιανουαρίου 1827 ο Κιουταχής όντας επικεφαλής 2000 πεζών και 600 ιππέων όρμησε εναντίον των Ελλήνων. Συγκεκριμένα, το πυροβολικό του Κιουταχή κανονιοβόλησε τις θέσεις των Μαυροβουνιώτη και Νοταρά ενώ την ίδια στιγμή το πεζικό και οι ιππείς των Οθωμανών επιτέθηκαν κατά του σώματος Βούρβαχη που ήταν παραταγμένο στην πεδιάδα και αποτελούσε την εμπροσθοφυλακή. Παρά την αντίσταση που αντέταξαν ο Βούρβαχης και οι άνδρες του, οι δυνάμεις τους ηττήθηκαν κατά κράτος λόγω της καταλυτικής δράσης του οθωμανικού ιππικού ενώ τα σώματα των Μαυροβουνιώτη και Νοταρά, βαλλόμενα από το εχθρικό πυροβολικό, τράπηκαν σε άτακτη φυγή για να αναγκαστούν τελικά, καταδιωκόμενα από τους Οθωμανούς, να καταφύγουν στη Σαλαμίνα. Η μάχη έληξε με συντριπτική ήττα των ελληνικών δυνάμεων. Από πλευράς επαναστατών σκοτώθηκαν 300 μαχητές, μεταξύ των οποίων ς και ο Διονύσιος Βούρβαχης, το κεφάλι του οποίου κατά μία εκδοχή αποκόπηκε και στάλθηκε από τον Κιουταχή, ως λάφυρο, στον σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ Οι υπόλοιποι, αντιμετωπίζοντας την πλήρη καταστροφή, μαζί με τους άνδρες του Βάσου Μαυροβουνιώτη και του Νοταρά, υποχώρησαν και κατέφυγαν στην Σαλαμίνα.