Το καλοκαίρι του 1823, κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο, τμήματα του τουρκικού στρατού στρατοπεδευμένα στην Εύβοια, εισβάλλουν στην Αττική χωρίς ωστόσο να σκοπεύουν στην κατάληψη της Αθήνας και την πολιορκία της Ακρόπολης, λεηλατώντας όμως τα χωριά της Αττικής. Οι Αθηναίοι μην γνωρίζοντας τις προθέσεις των Τούρκων οχυρώνονται. Τα γυναικόπαιδα κατέφυγαν στην Αίγινα, την Σαλαμίνα και σε ορισμένες απρόσιτες βουνοκορυφές. Στις 27 Αυγούστου τμήμα Τούρκων ιππέων πλησίασε επικίνδυνα την Αθήνα και έφτασε ακριβώς έξω από τα τείχη της. Οι Τούρκοι ιππείς εφόρμησαν 3 φορές και επιχείρησαν να διασπάσουν το αθηναικό στρατόπεδο, όμως αποκρούσθηκαν αποτελεσματικά και οπισθοχώρησαν. Ο Γκούρας φύλαγε την Ακρόπολη ενώ η πόλη της Αθήνας προστατευόταν από 800 πολεμιστές με επικεφαλής τον Ιωάννη Μαυρομιχάλη. Ο Μήτρος Λέκκας αντιμετώπισε 500 ιππείς του Σαλίχ πασά στην Κάντζα, τους νίκησε και τους ανάγκασε να οπισθοχωρήσουν στην Θήβα. Η νίκη στην Κάντζα συνέβαλε ώστε οι Τούρκοι να μην επιχειρησούν άλλη πολεμική δραστηριότητα στην Αττική για το υπόλοιπο του 1823.