Στη νοτιοανατολική Αττική, περίπου 50 χλμ. νότια της Αθήνας και 20 χλμ. βόρεια του Σουνίου, βρίσκεται η Ανάβυσσος με 8000 κατοίκους και 7 χλμ. αμμουδερής παραλίας.

Η θάλασσα της Αναβύσσου σε άλλα σημεία είναι ρηχή (Κόκκινα), σε άλλα βαθιά (Μαύρο Λιθάρι), αλλά παντού είναι πεντακάθαρη και μοναδική, όπως άλλωστε και η γη της.

Οι προϊστορικοί οικισμοί στον Άγιο Νικόλαο και στο νησάκι Αρτσιντά αποτελούν τις πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξη ανθρώπινης δραστηριότητας στην Ανάβυσσο. Στην αρχαιότητα η Ανάβυσσος ονομαζόταν Ανάφλυστος, ίσως από το όνομα του Ανάφλυστου, γιού του Τροιζήνος, που μετοίκησε από την Αργολίδα στην Αττική.

Στα γεωμετρικά χρόνια σπουδαία αγγεία φιλοτεχνήθηκαν στην Ανάβυσσο (Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνας) και στα αρχαϊκά χρόνια στη γη της επέζησαν καλλιπλόκαμοι και ρωμαλέοι αρχαϊκοί κούροι (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών).

Από τα σπλάχνα της γης του Λαυρίου και της Αναβύσσου (περιοχή Αρί) εξορύχθηκε αργυρούχος μόλυβδος (ασήμι), από τον οποίο έφτιαχνε τα νομίσματά της η Αθήνα κατά τα κλασικά χρόνια.

Στα ρωμαϊκά χρόνια η ύπαρξη υδραγωγείου στην περιοχή του Ολύμπου, το νεκροταφείο στον Άγιο Νικόλαο και τα λουτρά στην περιοχή του Μελισσουργού μαρτυρούν την έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα.

Η Ανάβυσσος, 15χλμ νοτίως των Καλυβίων, αποτελεί την ιστορική συνέχεια του αρχαίου δήμου της Αναφλύστου. Ένας τόπος που αγκαλιάζει τη θάλασσα του Σαρωνικού Κόλπου αλλά και την ενδοχώρα της Λαυρεωτικής γης. Στα γεωμετρικά χρόνια σπουδαία αγγεία φιλοτεχνήθηκαν στην Ανάβυσσο ενώ και στα αρχαϊκά χρόνια φιλοτεχνήθηκαν στη γη της και επέζησαν μέσα στους αιώνες επιβλητικοί και ρωμαλέοι κούροι με προεξέχοντα τον Κούρο Κροίσο ή αλλιώς Κούρο της Αναβύσσου που μπορείτε να θαυμάσετε και σήμερα στη μαγευτική αίθουσα των Κούρων στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.

Από τα σπλάχνα της γης της Αναβύσσου (περιοχή Αρί) εξορύχθηκε αργυρούχος μόλυβδος (ασήμι), από τον οποίο έφτιαχνε τα νομίσματά της η Αθήνα κατά τα κλασικά χρόνια. Οι προϊστορικοί οικισμοί στον Άγιο Νικόλαο και στο νησάκι Αρτσιντά, αποτελούν τις πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξη ανθρώπινης δραστηριότητας στην Ανάβυσσο. Στα ρωμαϊκά χρόνια, η ύπαρξη υδραγωγείου στην περιοχή του Ολύμπου, το νεκροταφείο στον Άγιο Νικόλαο καθώς και άλλα σύγχρονα ευρήματα εντός του οικιστικού ιστού της πόλης, μαρτυρούν την έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα στο χρόνο.

Η λειτουργία της περίφημης περιοχής των Αλυκών αποτελούσε στα σύγχρονα χρόνια μια σταθερή διαδικασία συγκομιδής αλατιού. Μία διαδικασία που θα προσέφερε και στις αρχές του 20^ου αιώνα τη βασική μορφή εργασίας των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μετά τον διωγμό από τις πατρίδες της Μικρασίας και της Ανατολίας. Το παραθαλάσσιο μέτωπο της  Αναβύσσου συγκεντρώνει ακόμη και σήμερα στα χιλιόμετρα της ακτογραμμής της, τους εραστές της θάλασσας και των θαλασσίων σπορ. Το αμπέλι, η ελιά, το ψάρι και ο τουρισμός, αποτελούν σήμερα τις βασικές πηγές ανάπτυξης του τόπου της Αναβύσσου. Ο υδροβιότοπος του Αγίου Νικολάου, αποτελεί σαφώς ένα από τα ιδιαίτερα οικοσυστήματα του Δήμου Σαρωνικού, με το ιδιόμορφο «τόμπολο» να δημιουργεί το δικό του ξεχωριστό γεωμορφολογικό φαινόμενο. Σήμερα, ο συνολικός πληθυσμός της ενότητας της Αναβύσσου αριθμεί περί τους 6.200 κατοίκους.