Σπούδασε στην φιλοσοφική σχολή Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακά στην Γερμανία, Ιταλία και Αυστρία. Αφού υπηρέτησε για ένα διάστημα στη Μέση Εκπαίδευση πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία. Δίδαξε επανειλημμένα ιστορία της Τέχνης στη Σχολή Καλών Τεχνών. Διετέλεσε καθηγητής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1904 έφορος αρχαιοτήτων με ειδικότητα τα αρχαία νομίσματα. Μέλος της ακαδημίας Αθηνών από το 1926 (πρόεδρός της το 1938) και μέλος σε πολλά επιστημονικά ιδρύματα, συμμετείχε επίσης στην διάσκεψη για την ειρήνη που έγινε στο Παρίσι μετά το τέλος του Β΄παγκοσμίου πολέμου σαν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας.

Ως αρχαιολόγος συμμετείχε σε πολλές ανασκαφές όπως στην αρχαία Σαλαμίνα, στη Φλώρινα στη Καστοριά, στο Ζάκρο και αλλού. Το 1932 ανακάλυψε τον λιμναίο οικισμό στο Δισπηλιό της Καστοριάς εντελώς τυχαία αφού είχε πέσει η στάθμη της λίμνης και διέκρινε υπολείμματα πασσάλων, και με νέα έρευνα το 1940 επιβεβαίωσε την ακριβή του θέση.

Πέθανε στην Αθήνα και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στις 14 Μαΐου 1960.