Γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 26 Δεκεμβρίου 1890. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησε κατά τους Βαλκανικούς πολέμους ως έφεδρος αξιωματικός. Το 1915 κατετάγη στο Σώμα της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης με το βαθμό του λοχαγού («κατ' εκλογήν»). Το 1923 αποστρατεύτηκε με το βαθμό του συνταγματάρχη και δικηγόρησε στην Αθήνα («Παρ' Αρείω Πάγω και Συμβουλίω Επικρατείας») μέχρι το 1951. Το 1928 πολιτεύθηκε με το Λαϊκόν Κόμμα και το 1935 διορίστηκε υφυπουργός «παρά τω πρωθυπουργώ» στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Δεμερτζή. Διατήρησε τη θέση του και όταν ανέλαβε ο Ιωάννης Μεταξάς (13 Απριλίου 1936) μέχρι τις 6 Αυγούστου, οπότε διορίστηκε υπουργός Παιδείας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου (Κυβέρνηση Ιωάννη Μεταξά). Το 1938 (25 Νοεμβρίου) διαφώνησε με τον Μεταξά και παραιτήθηκε από υπουργός. Διετέλεσε υπηρεσιακός πρωθυπουργός από τις 3 Μαρτίου έως τις 17 Μαΐου 1958 και διεξήγαγε τις εκλογές της 11ης Μαΐου που ανέδειξαν νικητή τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και Αξιωματική Αντιπολίτευση την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Από το 1948 μέχρι τον θάνατό του ήταν Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Συμμετείχε σε πολλά Διοικητικά Συμβούλια οργανισμών και είχε τιμηθεί με πολλά παράσημα και μετάλλια. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 26 Ιουλίου του 1973.